به منظور بررسي روابط بين عملکرد و خصوصيات مورفولوژيکي در 25 ژنوتيپ برنج، آزمايشي در قالب بلوک هاي کامل تصادفي در سه تکرار در شهرستان آستارا در سال 1393 اجرا گرديد. همبستگي عملکرد دانه با ارتفاع بوته و تعداد دانه پوک در خوشه منفي و معني دار ولي با تعداد پنجه در بوته، تعداد دانه در خوشه، شاخص برداشت، تراکم دانه در خوشه، طول پدان کل، قطر ساقه در ناحيه برش و بيوماس تک بوته مثبت و معني دار بود. نتايج تجزيه رگرسيون نشان داد که تعداد دانه در خوشه و ارتفاع بوته 83.7 درصد از تغييرات عملکرد دانه را توجيه مي کنند. دندروگرام حاصل از تجزيه کلاستر بر اساس کليه صفات مورد ارزيابي 25 ژنوتيپ برنج مورد بررسي را در 3 گروه مجزا قرار داد. براي افزايش عملکرد دانه در برنامه هاي به نژادي مي توان از ژنوتيپ هاي گروه دوم (شماره 2، 13، 15، 19، 21، 22 و 25) که از نظر عملکرد دانه و اجزاي آن ميانگين بالاتري را نسبت به ميانگين کل به خود اختصاص داده بودند، استفاده نمود.