دو عامل بارش و شرايط فيزيوگرافي حوزه در بروز سيلاب موثر مي باشند. براي مطالعه حجم و دبي سيلاب در حوزه هاي فاقد آمار جريان، از تبديل بارش به رواناب استفاده مي شود. بين مقدار، وسعت و مدت بارش روابطي حاكم است به طوري كه هرچه مدت بارندگي بيشتر شود، گستردگي آن نيز افزايش مي يابد. تعيين مقدار واقعي بارش به ازاء مساحتهاي مختلف امري لازم در مطالعات هيدرولوژي و منابع آب محسوس مي شود. بدين منظور ابتدا كليه رگبارهاي اتفاقي در طول دوره آماري 31 ساله (1377-1346) كه داراي مقادير حداكثر و بيشترين فراگيري را داشته استخراج و در ميان آنها (210 رگبار) تعداد 46 رگبار به عنوان رگبارهاي حداكثر و فراگير منطقه و رگبارهاي انتخابي معين شده است. با استفاده از آمار باران نگارهاي موجود در منطقه، تداوم رگبارهاي انتخابي از 1 ساعته الي 48 ساعته مشخص گرديده تا در رسم منحني هاي همباران در هر تداوم از آنها استفاده شود.
رسم منحني هاي همباران در تداوم هاي مختلف با استفاده از نرم افزار ILWIS به روش هاي گراديان بارندگي و ژئواستاتيستيك (زمين آمار) انجام گرفته و با انتقال داده ها به نرم افزار Excel محاسبات لازم براي رسم منحني هاي اوليه DAD انجام گرديد و بر اساس مساحت بين محدوده همباران و ميانگين بارش حاصله از منحني هاي اوليه DAD منحني هاي نهائي DAD ترسيم و ارايه شده است.
نتايج حاصله نشان مي دهد كه با افزايش مساحت در كليه تداوم ها عمق بارش كاهش پيدا مي كند و روند كاهش در منحني هايي كه از روش گراديان بارندگي تهيه شده نسبت به روش ژئواستاتيستيك نسبتا بيشتر بوده است. حداقل مساحتي كه حداكثر بارش در آن اتفاق افتاده، بر اساس طبقه بندي 5 ميلي متري به طور متوسط 28 كيلومتر مربع به دست آمده است. علاوه بر اين تغييرات بارندگي در مساحتهاي ثابت در تداوم هاي 36 تا 48 ساعته و 24 تا 36 ساعته اختلاف بيشترين را نسبتبه بقيه تداوم ها نشان مي دهد.