در لحظه اي از بارندگي كه شدت بارش بيش از نفوذپذيري خاك باشد، آبدوي روي زمين شروع مي شود. مدت زمان آبدوي تاثير زيادي در ميزان فرسايش خاك و وقوع سيلاب دارد. اطلاع از زمان آغاز آبدوي روي خاك كمك شاياني به تخمين ميزان هرز آب و جريان سطحي، حجم رواناب و ميزان تلفات خاك ناشي از يك بارش خواهد نمود. عوامل مختلفي در زمان شروع آبدوي موثر هستند. در اين تحقيق اثر شيب زمين، كاربري اراضي و شرايط رطوبتي در زمان شروع آبدوي مورد بررسي قرار گرفت. نتايج نشان داده است بطور كلي با افزايش شيب زمان آبدوي كاهش يافته، شخم اراضي باعث تاخير در شروع آبدوي گرديده است. همچنين هرچه خاك خشك تر باشد، شروع بارندگي در شرايط خشك سه برابر شرايط مرطوب و در اراضي شخم خورده نسبت اراضي مرتعي شخم نخورده نيز به همين نسبت بوده است.