يكي از عوامل اصلي وموثر در ايجاد فرسايش خاك ويژگي ذاتي خاك يا فرسايش پذيري مي باشد. به طوري كه با شناخت و ارزيابي اين عامل بهتر مي توان از طريق راه كارهاي اصولي از زيان هاي مختلف فرسايش جلوگيري كرد و يا آن را به حداقل ممكن رسانيد.
در اين مقاله با نمونه برداري از 374 نقطه مطالعاتي عامل فرسايش پذيري خاك در دو مدل معادله جهاني هدر رفت خاك (USLE) و مدل تجديد نظر شده معادله جهاني هدر رفت خاك (RUSLE) با فرض ثابت بودن تغييرات عامل فرسايش خاك در واحدزمان در زير حوزه ماربره از حوزه آبخيز سد دز برآورد گرديد و نتايج حاصل در واحد سطح حوزه تعميم داده شد. نتايج نشان ميدهد كه تغييرات عامل فرسايش پذيري خاك در يك واحد هيدرولوژيك يكسان در دو مدل اختلاف معني داري با هم دارند اما زماني كه اين داده ها در كل سطح مورد مطالعه به صورت وزني مورد مقايسه قرار گرفتند (T-test) اختلاف معني داري مشاهده نشد مقدار اين عامل در مدل USLE و RUSLE در كل سطح حوزه به ترتيب برابر 0.2746 و 0.2870 گرديد.