فضاهاي فرهنگي به عنوان بخشي از فضاهاي عمومي، افراد را در درون سازمان هاي فضايي گوناگون به صورت اختياري و براي انجام فعاليت هاي فرهنگي و اجتماعي گرد هم مي آوردند. اين فضاها محل مناسبي براي برقراري تعاملات اجتماعي محسوب مي شوند و نقش مهمي در ايجاد و ارتقاي تعاملات و ارتباط افراد با يکديگر و زندگي اجتماعي آنها دارند. چگونه به مي توان با بهره گيري از علم معماري تعاملات اجتماعي برقرار نمود، اجتماع پذيري و اجتماع گريزي چگونه در کالبد معماري نمود مي کند، عوامل موثر بر ارتقاي اجتماع پذيري و اجتماع گريزي در بناها کدام اند، اين پژوهش برآن است تا با بهرگيري از روش توصيفي و بر اساس اسناد کتابخانه اي به بررسي معيارهاي منتخب از مباني نظري تحقيق به بررسي عوامل موثر براجتماع پذيري و اجتماع گريزي در فضاهاي شهري بپردازد و نتايج بيانگر آن است که هدف اجتماع پذير بودن فضا و برقراري تعاملات اجتماعي است.