هدف از اين مطالعه شناسايي عرصه هاي مستعد کشت نيشکر و بررسي تناسب اراضي زيرکشت اين محصول در استان خوزستان مي باشد. بخش عمده کار در اين پژوهش تهيه لايه هاي اطلاعاتي، تحليل و همپوشاني آنها است. فاکتورهاي مورد استفاده براي مکانيابي عرصه هاي مستعد شامل: اقليم، خاک و توپوگرافي مي باشد. لايه هاي اطلاعاتي از منابع مختلف تهيه و هم مختصات شدند. جهت تلفيق لايه ها از روش همپوشاني فازي استفاده شد. بعد از تهيه لايه ها، ابتدا تابع عضويت متغيرهاي زباني براي هر يک از فاکتورهاي موثر در مکانيابي مناطق مستعد کشت نيشکر رسم گرديد، ورودي ها يا همان فاکتورهاي موثر فازي سازي شدند. سپس توابع عضويت مربوط به متغيرهاي زباني هر يک از پارامترها و نحوه تغيير هر يک از آنها معرفي گرديد. نهايتا با اعمال عملگر ضرب فازي لايه ها با هم تلفيق و خروجي که به صورت مجموعه ي فازي مي باشد به دست آمد. براي مشخص کردن تناسب اراضي زيرکشت نيشکر با توجه به نتيجه تحقيق، لايه وکتوري اراضي زيرکشت نيشکر در خوزستان با خروجي حاصل از تلفيق لايه ها همپوشاني داده شد. نتيجه اينکه از مجموع 17461 هکتار از اراضي زيرکشت نيشکر در استان خوزستان 0.16 درصد در کلاس کاملا نامناسب، 30.13 درصد در کلاس نامناسب، 51.98 درصد در کلاس مناسب و 17.73 درصد در کلاس کاملا مناسب قرار گرفته است.