پژوهش حاضر با هدف تعيين رابطه بين اهمال کاري تحصيلي و ابعاد آن با اعتياد به اينترنت دانشجويان دانشگاه شهيد باهنر کرمان در سال 96-95 انجام گرفت. جامعه ي آماري شامل کليه ي دانشجويان دختر و پسر دانشگاه شهيد باهنر کرمان بود که در سال تحصيلي به تحصيل اشتغال داشتند. نمونه مورد پژوهش در اين مطالعه 399 (219 دختر و 180 پسر) از دانشجويان اين دانشگاه هستند، که به صورت خوشه اي از تمامي دانشکده هاي دانشگاه انتخاب گرديده شدند. جهت جمع آوري داده ها از ابزارهاي اهمال کاري تحصيلي سواري (1390) و آزمون اعتياد به اينترنت يانگ (1998) استفاده شد. از آزمون هايt و همبستگي پيرسون جهت تحليل داده ها استفاده شد. نتايج تحليل نشان مي دهد که بين اهمال کاري تحصيلي در سطح کلي و همچنين اهمال کاري عمدي با اعتياد به اينترنت در دانشجويان دختر و پسر رابطه معناداري وجود دارد. ولي اهمال کاري ناشي از خستگي جسماني رواني و اهمال کاري ناشي از بي برنامگي با اعتياد به اينترنت همبستگي وجود ندارد. در کل مي توان نتيجه گرفت استفاده ي بيش از اندازه از اينترنت بدون فرهنگ سازي يکي از علل اهمال کاري و انواع آن (اهمال کاري عمدي، اهمال کاري ناشي از خستگي جسماني رواني، اهمال کاري ناشي از بي برنامگي) در دانشجويان مي باشد.