رابطه هوش معنوی، امید به زندگی با میزان سازگاری زناشویی دانشجویان متاهل

پژوهش حاضر با هدف تعيين رابطه بين هوش معنوي، اميد به زندگي با ميزان سازگاري زناشويي در دانشجويان متاهل انجام شد.
طرح پژوهش حاضر از نوع توصيفي- همبستگي بود. جامعه پژوهش شامل کليه دانشجويان متاهل 20 تا 50 سال دانشگاه آزاد قزوين سال تحصيلي 1394-95، بودند. حجم نمونه 148 (76 زن و 72 مرد) نفر بودند که با روش تصادفي خوشه اي انتخاب شدند و با پرسشنامه هاي هوش معنوي کينگ (2008)، اميد به زندگي ميلر (1988) و سازگاري زناشويي اسپانير (1976) مورد آزمون قرار گرفتند. تجزيه و تحليل اطلاعات با روش رگرسيون چند متغيري و ضريب همبستگي پيرسون انجام شد.
نتايج نشان داد بعد آگاهي متعالي (P<0.01) و اميد به زندگي (P<0.01) به صورت مثبت و معنادار، با سازگاري زناشويي رابطه دارد.
نتايج به دست آمده لزوم توجه به نقش هوش معنوي، اميد به زندگي را در نيل به سازگاري زناشويي و پيشگيري از ناسازگاري زناشويي خاطر نشان مي سازد.