تاكنون حملات مختلفي به پروتكلهاي گمنامي مطرح شده است. غالب اين حملات با بهره گيري از يك ضعف در طراحي و يا پياده سازي پروتكل، سعي در كاهش ميزان گمنامي دارند. با معرفي حمله افشا و همچنين گونه آماري آن، مشخص شد كه يك مهاجم بدون توجه به مكانيزم داخلي پروتكل گمنامي و فقط از طريق مشاهده قادر است از ميزان گمنامي فراهم شده بكاهد. گلوگاه اين حملات، تعداد مشاهدات مورد نياز براي رسيدن به نتيجه مناسب است. در مقاله حاضر از يك سو فرضيات حمله افشاي آماري را واقعيتر مي كنيم، و از سوي ديگر با بكارگيري دانش پس زمينه اي درباره الگوي رفتار كاربران، تعداد مشاهدات مورد نياز براي رسيدن به نتيجه مناسب را كاهش مي دهيم.