در برنامه ريزي پروژه هاي توسعه منابع آب همواره بايستي جنبه هاي زيست محيطي و بهداشتي آب و لزوم پيشگيري از بروز حوادث تلخ و ناگوار را مدنظر قرار داد. بعبارت ديگر اعمال مديريت و کنترل بر کيفيت آب، و موضوعات زيست محيطي ذيربط و همچنين جنبه هاي بهداشتي و تندرستي را بايستي جزئي لاينکف از برنامه ريزي هاي منابع آب به شمار آورد. در سالهاي اخير نيز حرکتي به سمت ايده ارزيابي زيست محيطي راهبردي پديد آمده است که ممکن است بهترين نقطه شروع براي شامل کردن ارزيابي اثرات زيست محيطي در درون يک سيستم مديريت زيست محيطي تکميلي باشد. کاربرد ارزيابي زيست محيطي در سطح سياستها، طرحها و برنامه ها، کار نگاه کردن به اثرات تجمعي، راه حل هاي جايگزين آن و اقدامات اصلاحي را آسانتر مي کند. اين مورد اجازه مي دهد که نتايج ضمني زيست محيطي پيش بيني شوند و توسعه ها در جهت صحيح از آغاز پروژه هدايت شوند، بجاي آنکه بيشتر تحت تاثير ماهيت واکنشي ارزيابي اثرات زيست محيطي قرار گيرند. در اين مقاله، مدل پيشنهادي سلسله مراتبي در ارزيابي زيست محيطي راهبردي در فرآيند انتقال آب بين حوزه اي ارايه شده است که با توجه به آن لزوم شفاف سازي استراتژي و سياستهاي بلندمدت و منسجم در خصوص مسايل کلان بخش آب مانند فرآيندهاي انتقال آب بين حوزه اي به چشم مي خورد.