سيمان هاي كلسيم فسفات آپاتيتي موادي قابل جذب با زيست سازگاري بالا، قابليت رشد و جايگزين شدن با استخوان مي باشند كه در ترميم آسيبهاي استخواني در مكانهاي بدون بار مورد استفاده قرار مي گيرند. به منظور افزايش سرعت جذب و جايگزيني استخوان دراين مواد، روشهاي مختلفي براي ايجاد ماكروتخلخل در آنها به كار گرفته مي شود. در اين تحقيق براي ايجاد ماكروتخلخل در توده سيمان از يك ماده سورفكتانت به نام سديم دودسيل سولفات (C12H25NaO4S) در تركيب سيمان استفاده شده است. اين ماده با غلظت 20 ميلي مولار به بخش مايع سيمان كه محلول سديم هيدروژن فسفات بود، افزوده گرديد. بخش پودر سيمان، تركيب تتراكلسيم فسفات و دي كلسيم فسفات دي هيدرات بود. زمان گيرش، استحكام فشاري تر، دانسيته، تخلخل، فازهاي موجود در تركيب سيمان پس از دوره هاي مختلف نگهداري سيمان در محلول SBF و مورفولوژي سيمان از جمله خواصي بودند كه مورد بررسي قرار گرفتند. نتايج حاكي از آن بود كه با اين روش و اين مقدار عامل سورفكتانت، حدود 51 درصد از حجم توده سيمان را تخلخل تشكيل داده است كه 11 درصد از اين مقدار مربوط به ماكروتخلخل و بقيه مربوط به ميكروتخلخل ها مي باشد. همچنين بر اساس نتايج به دست آمده زمان گيرش سيمان حاوي سورفكتانت براي كاربردهاي باليني مناسب بوده و هيچگونه ممانعتي براي تشكيل فاز آپاتيت توسط سورفكتانت ديده نشد، به طوري كه پس از يك دوره هفت روزه بخش عظيمي از مواد واكنشگر در اثر باقي ماندن سيمان در محلول SBF به فاز آپاتيت تبديل شدند.