يکي از روشهاي بازيافت اراضي ساحلي و حفاظت اين اراضي در مقابل امواج و غرقاب شدن توسط آب دريا، احداث دايکهاي ساحلي مي باشد. در کشورهايي نظير هلند و کره، دايکهاي اجرا شده عموما بعنوان سد جزر و مدي براي حفاظت و بازيافت اراضي دلتايي مورد استفاده قرار مي گيرند. در کشور ما نيز دلتاهاي زيادي نظير دلتاي رودخانه کارون و رودخانه زهره وجود دارد که امکان بازيافت اراضي آن توسط دايکهاي ساحلي وجود دارد.اين سازه ها مشابه سدهاي خاکي از هسته، فيلتر و پوشش حفاظتي تشکيل مي شوند و معمولا براي پايداري بيشتر، شيب دايک را بصورت شکسته و توام با برم (berm) يا سکو اجرا مي کنند. سکو يا برم نقش مهمي در استهلاک انرژي امواج و در نتيجه کاهش بالاروي و انعکاس موج از سازه ايفا ميکند. ميزان راندمان استهلاک انرژي توسط برم به موقعيت قرارگيري آن نسبت به تراز سطح آب بستگي دارد. در اين تحقيق، تاثير موقعيت برم (تراز قرارگيري برم) بر ميزان سرريزي موج از روي دايک مورد بررسي قرار گرفته است. براي اين منظور از نرم افزار crest که توسط موسسه دلفت هلند گسترش يافته استفاده گرديده است. در اجراي اين برنامه داده هاي مربوط به دايکهاي طراحي شده براي پروژه بازيافت اراضي دلتايي هنديجان بکار گرفته شده است. نتايج تحقيق نشان ميدهد که تغيير تراز برم تاثير قابل ملاحظه اي بر ميزان دبي سر ريزي موج از روي دايک دارد و کمترين مقدار سرريزي براي ارتفاع موج هاي مختلف مربوط به زماني است که تراز برم به ميزان 0.5 متر پايينتر از تراز آب در نظر گرفته شود.