مطالعه و پژوهش درباره هنر صخره اي در ايران در مقايسه با ديگر مطالعات باستان شناسي امري نو مي باشد و در مقايسه با ديگر کشور ها سهم اين مطالعات بسار ناچيز است. از آنجايي که حوزه خليج فارس در زمان هاي بسيار دور جايگاه فرهنگ ها و تمدن هاي بزرگ بوده است خوشبختانه وجود نمونه هايي از اين هنر صخره اي در اين حوزه شناسايي شده است. نقوش صخره اي دهتل و اشکفت آهو اطلاعات چند گون و مهمي را در خود جاي داده اند. به لحاظ ريخت شناسي کاملا انتزاعي و ساده اند و به لحاظ موضوعي نيز محوريت با تصاوير مربوط به شکار و شکارچيان است. از جمله مهم ترين نقوشي که در اين دو محوطه به کار رفته است نقوش حيواني علي الخصوص نقش بز و موضوع شکار مي باشد. که ارتباط تنگاتنگ بين ساکنان خليج فارس و طبيعت را نشان مي دهد، بر اساس اين نقوش و گاهنگاري هاي نسبي به دست آمده از محوطه هاي مذکور در دوره پيش از تاريخ و تاريخي در حوزه خليج فارس هنر صخره اي وجود داشته است. اين نوشتار به بررسي و تحليل نقوش اشکفت آهو و دهتل و اعتقادات مردمان باستان و نگرش آنها نسبت به طبيعت اطراف خود، و نقش و جايگاه بز، در زندگي آنها پرداخته است.