خشکسالي يکي از مهم ترين بلاياي طبيعي است که در سال هاي اخير در بسياري از نقاط جهان قابل رويت است. بررسي علمي پديده خشکسالي به منظور برنامه ريزي و مديريت منابع آبي بسيار ضروري است. در اين تحقيق وضعيت خشکسالي در پنج ايستگاه هواشناسي استان اردبيل شامل اصلان دوز، بيله سوار، بران، گرمي و پارس آباد با کمک داده هاي هواشناسي دوره آماري سال هاي 1366 تا 1392 مورد بررسي و مقايسه قرار گرفت. در اين مطالعه از شاخص SPI استفاده شد و با کمک زنجيره مارکوف به پيش بيني خشکسالي در سال 1393-94 پرداخته شد. به طور کلي مطابق نتايج اين تحقيق بيشترين تعداد سالهاي خشک مربوط به ايستگاههاي باران سنجي اصلاندوز با 12 سال خشکسالي بود. همين طور مطابق پيش بيني وضعيت باران در سال 1393-94 فقط در اصلان دوز به صورت ترسالي پيش بيني شده و در ساير ايستگاه مقادير بارش از نرمال به سمت خشکسالي پيش بيني شد. اين مساله نشان دهنده اهميت مديريت منابع آب و صرفه جويي در مصرف آب در اين بخش ها جهت کاهش اثرات خشکسالي مي باشد.