وقت يکي از منابع مهم اقتصادي است. همانگونه که در اقتصاد پس از انجام يک فعاليت اقتصادي هزينه فرصت آن محاسبه مي شود. بايد در محاسبات اقتصادي هزينه فرصت وقت و گذشت زمان نيز محاسبه گردد. در کشورهاي توسعه نيافته از جمله ايران وقت افراد به ميزان زيادي به صورت بيهوده تلف مي شود. اتلاف وقت در کشورهاي پيشرفته ضد ارزش تلقي مي شود ولي در کشور ما اينگونه نيست و افراد به آن عادت کرده اند و حساسيت زيادي نسبت به آن نشان نمي دهند.
در اين مقاله تلاش مي شود با فروض مشخصي ارزش اوقات تلف شده افراد در سطح خرد و کلان محاسبه گردد و پيشنهادات مشخصي براي جلوگيري از اتلاف وقت ارايه شود. روش پژوهش حاضر توصيفي است. در اين پژوهش منظور از اتلاف وقت، استفاده نشدن وقت در بهترين حالت ممکن است.