کانسار منگنز سردار در توالي آتشفشاني- رسوبي ائوسن در محدوده کمربند آتشفشاني شمال پهنه ايران مرکزي واقع شده است. واحدهاي سنگي منطقه شامل سنگهاي آندزيتي، بازالتي، توف ومارن و آهک ائوسن و واحدهاي تخريبي اليگوميوسن است که بصورت تاقديسي با روند محوري شرقي- غربي گسترش دارند. رخساره هاي کانه دار شامل رخساره پاييني (پهنه استرينگر) با ساخت وبافت رگه-رگچه اي، برشي، شکافه پرکن و دانه پراکنده در درون سنگهاي آتشفشاني و آهک و رخساره بالايي (بخش چينه سان) بصورت عدسي و لايه اي، همروند و همخوان با آهکهاي نوموليتي دربرگيرنده و با ساخت و بافت عمدتا نواري، لامينه و دانه پراکنده مي باشد.کانيهاي ماده معدني دراين رخساره بيشتر شامل پيرولوزيت و پسيلوملان است. بر اساس آناليز 29 نمونه از کانسنگ و سنگ ميزبان و تفسير نتايج، نسبتھاي بالاي Mn/Fe و Si/Al و U/Th دربخش استرينگر بيانگر شرايط گرمابي زير دريايي و جدايش آهن از منگنز بوده و نسبت پايينتر Mn/Fe در بخش چينه سان معرف آميختگي سيالات گرمابي با آب دريا مي باشد.همچنين مقادير بالاي نسبتھاي Co/Zn و Co/Ni ومقادير پايين تر نسبت Sr/Ba در پهنه استرينگرنسبت به بخش چينه سان بيانگر نهشت منگنز در محيط آب شيرين و کم عمق تر است. آنومالي مثبت Eu در بخش استرينگر بيانگرتمرکز بالاي منگنز بصورت اوليه، دريک محيط احيايي مي باشد. اين ويژگيھاي ژئوشيميايي در کنار ساير ويژگيھا از جمله ساخت و بافت و کاني شناسي بيانگر شباهت زياد اين کانسار با کانسارهاي منگنز آتشفشاني- بروندمي دارد که در يک محيط کششي درون کماني تشکيل شده است.