fiogf49gjkf0d
مارن ها در بين واحد هاي سنگ شناسي، بيشترين رسوبات را در حوضه هاي آبخيز توليد مي نمايند. اين خاصيت مارن ها سبب کاهش عمر مفيد سد ها، خسارت به تاسيسات برق آبي، سيل گيري، رسوبگذاري کانال هاي آبرساني، تخريب جاده و تاسيسات، شوري آب هاي سطحي و زير زميني و مرگ وميرآب زيان و در نهايت رشد پديده بيابانزايي مي شود. از اين رو مطالعه فرسايش و رسوبدهي واحد هاي مارني لازم و ضروري مي باشد. در اين تحقيق مارن هاي منطقه نوبران ساوه از لحاظ ميزان فرسايش و رسوبدهي بوسيله شبيه ساز باران مورد بررسي قرار گرفته است. بر اساس نتايج آزمون دانکن واحد هاي مارني منطقه از لحاظ ميزان رسوبدهي داراي اختلاف معني دار مي باشند. واحدهاي مارني MNB (سازند قرمز فوقاني) به دليل توليد بيشترين ميزان رسوب نسبت به واحدهاي مارني MND (سازند قم) از فرسايش پذيري بيشتري برخوردار مي باشند. ميزان رسوبدهي مارن هاي منطقه با ميزان حجم رواناب همبستگي مثبت دارد. همچنين نتايج نشان مي دهد با افزايش شيب واحدهاي مارني ميزان رسوبدهي نيز افزايش مي يابد.