مدلسازي مغناطيسي روشي مرسوم در تخمين اوليه شكل توده هاي فرومغناطيسي است. در مدلسازي مغناطيسي دو بعدي، با ايجاد مدلي اوليه و با تغييردادن پارامتر هايي همچون شكل هندسي و عمق توده، خودپذيري مغناطيسي و طول خفت سعي مي شود تا بهترين تطابق بين منحني صحرايي و منحني محاسباتي حاصل شود. از نرم افزار MAG2DC جهت مدلسازي دو بعدي مغناطيسي در آنومالي شماره 4 كانسار آهن گل گهر استفاده شد. در اين مورد پروفيلي به طول 1275 متر بر روي نقشه مغناطيسي زده شد و نتيجه مدلسازي بيانگر وجود دو توده مغناطيسي با خودپذيري 0.0315 و با عمق و ماكزيمم ضخامت به ترتيب 110و 310 متر براي توده بزرگتر و 130 و 50 متر براي توده كوچكتر بود. در نهايت با مقايسه نتايج حاصل از دو گمانه اكتشافي بر روي پروفيل مذكور و نتايج بدست آمده از مدلسازي، صحت مدل تاييد گرديد.