در بدن انسان و موش روش هاي هيستولوژيكي براي ويتامين A الگوي توزيع بافتي مشابهي را نشان مي دهند. لذا به منظور پي بردن به اثر ويتامين درماني A با دوزهاي بالا بربيضه و شناخت مکانيسم اثر هايپرويتامينوزA ، تاثير هايپرويتامينوز A بر فعاليت آنزيمي فسفاتاز قليايي (ALP) در بافت بيضه موش مورد بررسي قرار گرفت. به اين منظور 54 موش كوچك آزمايشگاهي نر بالغ تقريبا هم سن و هم وزن که در شرايط محيطي تنظيم شده اي نگهداري مي شدند، بطور تصادفي در 3 گروه تقسيم شدند: 1) گروه تجربي شامل 18 موش نر كه به مدت 7 روز، روزانه 25000Iu ويتامين) A رتينول پالميتات) به روش تزريق داخل عضلاني دريافت کردند. پس از آخرين تزريق به فاصله هاي 2 و 4 و 8 روز هر بار 6 موش مورد بررسي قرار گرفتند و فعاليت ALP در بافت بيضه آن ها اندازه گيري شد. 2) گروه شاهد اول که روزانه حجمي معادل، سرم فيزيولوژيك دريافت كردند و بررسي شدند. 3) گروه شاهد دوم نيز به مدت 7 روز، روزانه حجمي معادل (5/0 ميلي ليتر) محلول اسيد پا لميتيك دريافت كردند و بررسي شدند. نتايج بر اساس آزمون آماري ويلكاكسون (Wilcoxon) ارزيابي شدند. بر اين اساس فعاليت آنزيمي ALP در بيضه گروه تجربي كاهش آشکاري نشان داد (05/p≤0). اين يافته با يافته هاي قبلي ما در اين ارتباط (کاهش آشکار وزن، حجم، قوام بافتي بيضه و آسيب شديد در مقاطع بافت شناسي آن) هماهنگي دارد. لذا با توجه به گستردگي عمل آنزيم ALP در بدن، تغير در فعاليت اين آنزيم مي تواند به عنوان يکي از سازوکارهاي پاتوﮊنز در آسيب بيضه اي ناشي از مسموميت با ويتامين A محسوب شود. بنابراين پيشنهاد مي شود در ويتامين درماني مردان با دوزهاي بالاي اين ويتامين مورد توجه قرار گيرد.