در اين پژوهش، اثر محروميت از خواب REM مادر در دوران حاملگي بر يادگيري فضايي فرزندان ماده بالغ آنها بوسيله مازآبي موريس بررسي شد. براي محروم کردن حيوانات از تکنيک سکو (flower pot technique) استفاده شد. موشهاي حامله در 3 گروه مجزا قرار گرفتند: گروه اول موش هاي بارداري بودند که در روزهاي 17، 18 و 19 بارداري بوسيله سکوي کوچک (قطر: 5/5 سانتي متر) از خواب REM محروم شدند. گروه دوم شامل موش هاي بارداري بودند که روي سکوي بزرگ (قطر: 19سانتي متر) بعنوان شاهد قرار گرفته و گروه سوم گروه کنترل بودند. فرزندان ماده هر سه گروه، بعد از رسيدن به سن بلوغ در ماز آبي موريس (MWM) آزموده شدند آناليز آماري شاخص هاي يادگيري فضايي MWM نشان داد که ميانگين مسافت و زمان طي شده براي يافتن سکوي مخفي در گروه هاي محروم از خواب REM در مقايسه با گروه شاهد مربوطه و کنترل، و نيز ميانگين درصد زمان طي شده در ربع هدف براي يافتن سکوي مخفي در گروه هاي محروم از خواب REM در مقايسه با گروه شاهد مربوطه، به طور معني داري افزايش يافت (05/0>P) احتمالا، تغييرات آسيب رسان محروميت از خواب REM در دوره حاملگي مذکور به ساختارهاي مغزي جنين خصوصا هيپوکامپ، منجر به کاهش يادگيري فضايي فرزندان ماده بالغ آنها شده است.