تاثیر تمرینات ویلیامز بر شدت درد افراد مبتلا به کمردرد غیراختصاصی

هدف از اين تحقيق بررسي تاثير تمرينات ويليامز بر روي افراد مبتلا به کمردرد غيراختصاصي مي باشد. جامعه آماري تحقيق حاضر تعداد 24 نفر از افراد مبتلا به کمردرد مزمن تشکيل دادند. که به طور تصادفي در گروه تجربي (تمرينات ويليامز) (12 نفر) و گروه کنترل (12 نفر) قرار داده شدند. شدت درد بر اساس پرسشنامه مک گيل مورد ارزيابي قرار گرفت. براي گروه تجربي به مدت هشت هفته، هفته اي سه جلسه و هر جلسه 60 دقيقه تمرينات ويليامز اعمال شد. گروه کنترل در اين مدت هيچگونه حرکات اصلاحي انجام ندادند. در آغاز و پايان دوره از آزمودني ها پيش و پس آزمون به عمل آمد. اطلاعات جمع آوري شده توسط روش آزمون تي مستقل و زوجي مورد تجزيه و تحليل آماري قرار گرفت. در گروه تمريني نمره درد مک گيل از 15.6±3.4 به 5.1±2.8 تغيير يافت (p£0.05) در ميزان کاهش درد نسبت به قبل از تمرين در گروه تجربي مشاهده شد. اما در گروه کنترل نمره درد مک گيل از 23.2±4.5 به 21.3±3.5 تغيير يافت (p³0.05) که تغييرات معناداري مشاهده نگرديد. مطالعه حاضر نشان داد که تمرينات فلکسوري ويليامز درد افراد مبتلا به کمردرد غيراختصاصي را کاهش مي دهد. و بعد از هشت هفته تغيير معناداري در افراد مبتلا به کمردرد غيراختصاصي در گروه کنترل که تمرين دريافت نکردند ديده نشد.