مقدمه: واکنش افراد تحت شرايط مختلف نسبت به درد متفاوت است. امروزه جهت تسکين دردهاي شديد از مواد مخدر نظير مرفين استفاده مي کنند که داراي عوارض بسياري مي باشد، همچنين استرس نيز مي تواند منجر به بيدردي يا آنالژزي گردد. اگرچه به نظر ميرسد که مکانيسم اثر انواع استرسها تا حدودي با هم متفاوت باشد، اما اکثر آنها از طريق آزاد کردن مواد اوپيوئيدي داخلي تاثير خود را به جاي مي گذارند.
روش: در اين تحقيق موشهاي سفيد صحرايي نر را در حالت طبيعي، پس از تزريق مرفين، استرس ناشي از مقيد شدن و استرس ناشي از شنا در آب سرد با استفاده از قرار دادن دم حيوانات در آب 53 درجه سانتيگراد مورد اندازه گيري قرار داديم. آزمايشات پس از تزريق نالوکسان به تمامي گروهها مجددا تکرار شد.
يافته ها: اندازه گيري زمان آستانه درد در گروه هاي تحت درمان با مرفين بالاتر از حالت طبيعي بود که اين مساله در مورد گروه هاي تحت استرس نيز مشاهده گرديد. تزريق نالوکسان به گروه هاي مرفيني و تحت استرس مقيد شدن نسبت به استرس شنا در آب سرد منجر به کاهش چشمگيري در زمان پاسخ به درد شد.
نتيجه گيري: نتايج حاصل از آزمايشات ما نشان داد که استرس تقريبا مشابه مرفين موجب افزايش آستانه درد مي گردد. تزريق نالوکسان، آنتاگونيست گيرنده هاي اوپيوئيدي و معکوس شدن نتايج حاصله در مورد استرس ناشي از مقيد شدن تقريبا مشابه گروه مرفيني مشاهده شد که به نظر مي رسد مربوط به آزاد شدن اوپيوئيدهاي داخلي در سيستم عصبي مرکزي باشد، اما در مورد استرس ناشي از آب سرد کاملا مشهود نيست و غير از سيستم اوپيوئيدرژيک، دخالت ساير سيستمهاي نوروترنس ميتري نظير سيستمهاي سروتونرژيک، نورآدرنرژيک و کولينرژيک نيز محتمل به نظر ميرسد.