مقدمه: مباحث ضد و نقيضي در رابطه با استفاده از مرفين براي کنترل درد وجود دارد. هم مرفين و هم نيکوتين بطور گسترده سوء استفاده مي شوند. ما نقش نيکوتين را در توسعه تحمل و وابستگي به مرفين بررسي کرديم.
روشها: همزمان با تجويز مکرر نيکوتين، ١۶٠ موش سوري هم به روش مارشال و هم نصف دوزهاي مرفين در روش مزبور معتاد به مرفين شدند. زمان پس قبل و بعد از تزريق مرفين در روز آخر براي اندازه گيري تحمل و تعداد پرش هاي ناشي از ترک براي (Tai Flick) کشيدن دم ارزيابي وابستگي به مرفين استفاده شد.
نتايج: ما دريافتيم که اولا: ۵٠ % دوز مرفين در روش مارشال براي القاي وابستگي اما نه تحمل به مرفين کافي است. ثانيا: نيکوتين توسعه تحمل در گروههاي مارشال را بصورت وابسته به دوز کاهش مي دهد در حاليکه تعداد پرش هاي ناشي از ترک را هم در گروههاي مارشال و هم در گروههاي با نصف دوز مرفين در روش مارشال بطور کاهش مي دهد.
نتيجه گيري: اين نتايج نشان مي دهند که ۵٠ % دوز مرفين (V-shape) معني داري در يک پروفايل دو فازه مورد استفاده در روش مارشال مي تواند سبب وابستگي به مرفين در موش سوري گردد، و تجويز مزمن نيکوتين توسعه تحمل و وابستگي به مرفين را کاهش مي دهد.