همانطور که مي دانيم ارتباط ميان ادبيات فارسي با ديگر علوم و دانش ها از ديرباز همواره در بررسي متون، مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته و از اين رهگذر، دستاوردهاي قابل توجهي حاصل گرديده است. در اين ميان، توجه به مسائل مربوط به حوزه علم پزشکي در دو سطح بيماري و درمان، بخش قابل توجهي را به خود اختصاص داده است. اگرچه بيشتر اين مباحث در حوزه طب سنتي و گياهان دارويي مي باشد، با اين حال، تحليل جداگانه آن در آثار برجاي مانده از هر نويسنده اي در نوع خود بي نظير است. در پژوهش حاضر برآنيم تا اين مبحث را در برخي از کتب داستاني جلال آل احمد جست و جو نماييم؛ در حقيقت، هدف اوليه از پرداختن به اين موضوع، آشنايي با توانايي هاي علمي نويسنده و ارائه رويکردي نوين از مقوله طبابت در ادبيات عاميانه معاصر است.