«محمد حسين شهريار» از زمره شاعران دوزبانه اي است که بخشي از معرفي جايگاه واقعي وي در عرصه شاعري، مستلزم مطالعه تطبيقي آثار فارسي و ترکي او است. وي بيش از 28 هزار بيت شعر به زبان فارسي و در حدود 3 هزار بيت به زبان ترکي دارد. با توجه به نقش اساسي تخيل در شعر، اين جستار بر آن است تا با کاربست نظريه «ژرار ژنت»، «نظام تخييل» را در سروده هاي شاعر به زبان مادري مورد مطالعه قرار دهد. اگرچه شهريار، در هر دو عرصه (زبان فارسي و ترکي) توانسته است ديد و دريافتي نو از جهان و انسان، ارائه دهد، اما مطالعه سروده هاي ايشان، نشان مي دهد که وي در شعر ترکي خود، «حيدربابايه سلام»، «سهنديه» و «غزليات ترکي»، با بهره گيري از قوي خيال و روح تاثيرپذير خود و ترکيب آن با حلاوت زبان مادري و همچنين انتخاب و استخدام لغات و تعبيرات عاميانه و پياده کردن آن ها در شعر، قوي تر و تاثيرگذارتر از سروده هاي فارسي، تابلوهاي رنگيني از احساس و عاطفه بي پيرايه و زلال خويش را که غالبا برخاسته از بالندگي وي در روستا و حس نوستالژيک وي است- ارائه داده است.