پیش بینی اختلالات یادگیری بر اساس رشد زبان دانش آموزان پایه دوم و سوم ابتدایی

پژوهش حاضر با هدف پيش بيني اختلالات يادگيري بر اساس رشد زبان دانش آموزان پايه دوم و سوم ابتدايي شهر شيراز انجام شد.
روش تحقيق همبستگي و نمونه شامل 120 نفر دانش آموزان پايه دوم و سوم بود که با روش نمونه گيري مرحله اي تصادفي انتخاب شدند. ابزار اندازه گيري آزمون رشد زبان نيوکامر و هاميل و پرسشنامه اختلالات ياگيري کلورادو بود، تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از رگرسيون همزمان انجام شد.
نتايج نشان داد %33.5 از تغييرات اختلال يادگيري دانش آموزان بوسيله خرده آزمون هاي اصلي رشد زبان پيش بيني مي شود و درک دستوري و واژگان ربطي در جهت معکوس بيشترين نقش را در پيش بيني اختلالات يادگيري دانش آموزان ايفا مي کنند. هم چنين مشخص گرديد که 31% از تغييرات اختلال يادگيري دانش آموزان بوسيله بهره هاي مرکب رشد زبان پيش بيني مي شود و زبان گفتاري، نحو، گوش دادن و صحبت کردن بيشترين نقش را در پيش بيني اختلالات يادگيري دانش آموزان دارند.