«رثاء» در لغت به معناي گريه کردن براي شخص، ذکر مصيبت او، خوبي ها و محاسنش است که گاه به صورت شعر منظوم خوانده مي شود. شعر رثايي يا مرثيه براي بزرگان دين و ساير بزرگان دنيا و کساني که منشا خير و برکتي بوده اند گفته شده است. از حوز هاي ادبي که در حيطه شعر رثايي قابل بررسي است، اشعار حسيني است، اشعاري که به بيان مظلوميت ها و مصائب امام حسين(ع) به ويژه مساله قيام و شهادت ايشان در روز عاشورا مي پردازد؛ مراثي حسيني از ديرباز و بعد از قيام امام حسين(ع) آغاز مي شود و تا به امروز نيز در اشعار شاعران شيعي نمود دارد، اشعاري که حامل معاني و انديشه هاي پرباري هستند. سيد حيدر حلي، شاعر عراقي از معروفترين مرثيه سرايان معاصر در حيطه رثاي حسيني است. رثاي او براي جدش امام حسين(ع) و مرثيه سرايي هاي او براي آن حضرت که مدت زمان طولاني را در طول زندگي اش داغدار آن حضرت بوده، عشق والاي اين شاعر اهل بيت را نسبت به امام حسين(ع) به خوبي نمايانگر مي باشد. پژوهش حاضر نيز درصدد است، تا با بهره بردن از روش توصيفي- تحليلي به بررسي ابعاد و مضامين رثايي در مراثي حسيني حيدر حلي بپردازد. از مضاميني که در رثاي حسيني قابل بررسي است مي توان به بيان مظلوميت امام حسين و يارانش و نحوه شهادتشان و حوادث بعد از عاشورا تا اربعين اشاره کرد. حلي با بهره بردن از مضاميني که نشان از جايگاه والاي امام حسين(ع) دارد، تلاش مي کند مراثي حسيني خويش را سوزناک تر بيان کند.