امروزه کسي نمي تواند نقش محيط و تاثيرات آن را در هنر و رفتار کودکان ناديده بگيرد. بيمارستان کودکان يکي از محيط هايي است که بايد به طراحي محيطي آن توجه شود. اين محيط بايد داراي طراحي خاص و فضاي مناسب حتي براي والدين کودک باشد. علاوه بر پرستاران، مربيان و روانشناسان کودک نيز بايد در اين محيط حضور داشته باشند و به کودکان از لحاظ روحي و رواني رسيدگي نمايند. يک بيمارستان مناسب بچه ها تنها با نياز دارويي و پزشکي رو به رو نيست، بلکه نيازهاي حرکتي، اجتماعي، تکاملي و احساسي بچه ها بايد در نظر گرفته شود. به طور کلي هدف از نگارش اين پژوهش دستيابي به يک الگوي مناسب و ايده آل براي طراحي بيمارستان مي باشد تا بتوان مسائل و مشکلاتي که در بيمارستان هاي کودکان موجود در ايران به چشم مي خورد اهم از کمبود امکانات و فضاي مناسب، عدم توجه به نيازها و روحيات کودکان، عدم توجه به تاثيرات محيط بر روحيه و شرايط جسمي کودکان بيمار و نهايتا سيستم ناکارآمد و معمول در ساخت بيمارستان و ارائه خدمات درماني را، کاهش داد. براي دستيابي به اين هدف، الگوهاي موجود براي طراحي مورد بررسي و ارزيابي قرار گرفت. در کنار آن براي رسيدن به يک محيط مطلوب براي بيماران و والدينشان شش عامل محيطي موثر شامل نور طبيعي و مصنوعي، رنگ، دکوراسيون، صدا و فضاي سبز مورد بررسي قرار گرفت و تاثير هر يک از آنها را در بهبود و روند درماني کودکان بيمار توضيح داده شد. اميد است با در نظر گرفتن موارد و پيشنهادهاي ذکر شده بتوان گامي در جهت مطلوب تر شدن فضاهاي درماني کودکان برداشت.