ظهور فناوري ارتباطات، مدل کسب و کار را به منزله واحد تجزيه و تحليل جايگزين صنعت کرد تا شرکتها بتوانند با ارزيابي مداوم نيازهاي بازار و فناوري، مدل کسب وکار مناسب تري انتخاب کنند. هدف اين نوشتار شناسايي روشهاي طراحي مدل کسب وکار و ارائه چارچوب پيشنهادي کسب و کارها براي پياده سازي طرح ها و ايده هاي تازه وارد به بازار يا حفظ و ارتقاي موقعيت آنان در بازارهاي داخلي و جهاني است. براي دستيابي به اين هدف، روش هاي مختلف طراحي مدل کسب وکار (FBBM، VISOR، IDEA، MAPIT و پويا) تجزيه و تحليل شده و با استفاده از روش فراترکيب، چارچوبي براي طراحي مدل کسب و کار پيشنهاد ميشود. براي سنجش روايي آن از تحليل عاملي استفاده شده است. نتايج به دست آمده از اين پژوهش نشان داد عناصر سازماندهي، فناوري، منابع مالي و هزينه ها، خدمات/کالاها، بازار و مشتريان و فازهاي شناسايي، طراحي، ارزيابي و تجميع در طراحي مدل کسب و کار، اهميت بالايي دارند. آزمون مقايسه ميانگين يک گروهي به دست آمده از معنادار بودن اهميت عناصر پيشنهادي، طراحي مدل براي توسعه حضور کسب و کارهاي مبتني بر فناوري را حمايت کرده است.