تقاضا براي توسعه پايدار شهري، مهمترين چالش فراروي بشريت در قرن بيست و يکم مي باشد. با کاهش سطح عمومي زندگي مردم به ويژه در جوامع شهري طي يکي دو دهه گذشته، رهيافت توسعه پايدار به عنوان موضوع روز دهه آخر قرن بيستم از سوي سازمان ملل مطرح شد .توسعه پايدار در واقع با رفاه مردم در مناطق شهري رابطه اي مستقيم دارد، از اين رو تمامي ابعاد و جوانب زندگي شهرنشيني چه از نظر اقتصادي، چه اجتماعي، چه سياسي و چه کالبدي و... را در بر مي گيرد و بدين طريق باعث ايجاد يک محيط پويا به منظور رفع نيازهاي اساسي انسان و يک شهر پايدار با فضاهايي با عملکرد و کالبدي مطلوب، باعث افزايش خدمات به تمامي اقشار جامعه و ارتقاي کيفيت زندگي شهروندان و سطح مشارکت آنان را در فعاليت هاي اجتماعي مي شود. هدف اصلي از نگارش مقاله حاضر، بررسي اهداف، ابعاد و اصول توسعه پايدار در جهت تبيين جايگاه شهر پايداراست.