انتخابات رياست جمهوري سال 1392 ايران همچون ديگر انتخابات ها ميدان رقابت گفتماني کانديداهاي اصلي رياست جمهوري بود. بر اين اساس در اين پژوهش کاربست نظريه گفتمان لاکلا و موفه در آينده پژوهي انتخابات رياست جمهوري يازدهم مطالعه شده است. آخرين مناظره تلويزيوني کانديداهاي رياست جمهوري يکي از اصلي ترين برهه هايي است که به طور نمادين، پرونده هسته اي ايران را به دال محوري گفتمان هاي رقيب تبديل کرد و عناصر ديگر گفتماني از جمله مشکلات اقتصادي را با آن مفصل بندي کرد. بدين ترتيب پيرامون دال مرکزي پرونده هسته اي دو گفتمان رقيب «مقاومت» و «نجات» شکل گرفت که «جليلي» و «روحاني» به ترتيب آن را نمايندگي مي کردند. اين دو گفتمان با مفصل بندي نشانه هاي مختلف پيرامون دال مرکزي پرونده هسته اي تلاش مي کردند تا به تثبيت نظام معنايي مورد نظر خود بپردازند و با راندن سرريز معنا به حوزه گفتمان گونگي به هويت سازي بپردازند و کفه ترازوي خود/ديگري را هرچه بيشتر به سود خود سنگين کنند. در همين حال فضاي گفتماني متفاوت با صف آرايي سياسي، به انفعال گفتماني «قاليباف»، يکي از کانديداهاي داراي رتبه بالا و شکست دوباره او در اين انتخابات منجر شد. پس از شناسايي تقابل هاي گفتماني در اين مناظره انتخاباتي، چنين نتيجه گرفته شده است که از تحليل گفتمان مي توان به عنوان ابزاري مناسب براي آينده پژوهي انتقادي استفاده کرد.