هدف از پژوهش حاضر بررسي رابطه خودگرداني بايادگيري فعال بود. روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي مي باشد. جامعه پژوهش را کليه دانشآموزان متوسطه دوم شهر ايلام که در سال تحصيلي 94-1393 مشغول بهتحصيل بوده اند تشكيلمي داد. با روش نمونه گيري خوشه اي 345 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار اندازه گيري مقياس خودکارآمدي تحصيلي، مقياس جهت گيري هدف و آزمون پيشرفت تحصيلي بود که داده هاي به دست آمده با ضريب همبستگي و رگرسيون چند متغيري تجزيه و تحليل شدند. نتايج اين يافته ها نشان داد که خودکارآمدي تحصيلي با پيشرفت تحصيلي آن رابطه مثبت و معناداري دارد و مي تواند پيش بيني کننده خوبي براي پيشرفت تحصيلي مي باشد همچنين هدف عملکرد گرايشي به صورت مثبت و معناداري با پيشرفت تحصيلي رابطه دارد و پيش بيني کننده پيشرفت تحصيلي مي باشد و هدف عملکرد اجتنابي نيز به صورت منفي و معناداري پيشرفت تحصيلي رابطه دارد و پيش بيني کننده خوبي براي پيشرفت تحصيلي است.