گياه آهن مورد نياز خود را از طريق خاک جذب مي کند و اگر به عللي کمبودي در ميزان آهن مورد نياز گياه به وجود آيد، برگ هاي آن زرد و سپس سفيد مي شوند و به اصطلاح گياه به بيماري «کلروسيس» مبتلا مي گردد. پايين بودن آهن در دسترس در خاک هاي آهکي و قليايي، توليد و کارآيي گياه را در سراسر دنيا محدود مي کند. يکي از علل کمبود آهن براي جذب به گياه، اين است که ترکيب هاي محلول آهن به صورت فسفات ها و اکسيدها در خاک هاي قليايي، مانند بيشتر خاک هاي کشاورزي در ايران تثبيت شده اند و گياه قادر به استفاده از آن ها نيست. بهترين راه مقابله با اين کمبود، افزايش «کلات ها» به صورت کودهاي شيميايي کلاته به زمين اطراف گياه و يا پاشيدن محلول آن ها مستقيما به برگ، براي جذب آهن مورد نياز در گياه است. در دسترس بودن آهن براي گياهان مي تواند با عوامل کلات کننده ي مصنوعي مانند EDTA و EDDHA افزايش يابد. سيدروفورهاي ميکروبي نيز نقش مهمي را در جذب آهن به وسيله گياه دارند. همچنين تجزيه سيدروفورها ممکن است به دليل پايداري بالاي آن ها، پايين باشد، آن ها ممکن است غلظت آهن را در ريزوسفر براي تجزيه ي بعدي افزايش دهند.