براي بررسي اثرات مقادير مختلف زئوليت و نيتروژن بر روي برخي ويژگي هاي فيزيولوژيک و شاخص هاي مورفولوژيک برگ هميشه بهار، يک آزمايش در مزرعه تحقيقاتي دانشکده کشاورزي دانشگاه اروميه به صورت فاکتوريل و بر پايه طرح بلوک هاي کامل تصادفي با سه تکرار در سال 1389 اجرا شد. تيمارهاي آزمايش شامل چهار سطح زئوليت (صفر، 10، 20 و 30 تن در هر هکتار) و چهار سطح نيتروژن (صفر، 80، 160 و 240 کيلوگرم در هر هکتار) بودند. نتايج نشان داد که تاثير زئوليت بر روي کلروفيل کل و شاخص کلروفيل معني دار و روي کلروفيل a، کلروفيل b، کارتنوئيد، نسبت تابش فعال فتوسنتزي زير کانوپي به بالاي کانوپي، شاخص سطح برگ، محتواي آب نسبي، ضريب خاموشي نور، طول، عرض، مساحت و وزن يک برگ و سطح ويژه برگ غيرمعني دار شد. همچنين نيتروژن روي ميزان کارتنوئيد، طول و مساحت يک برگ، سطح ويژه برگ و شاخص کلروفيل معني دار و روي کلروفيل a، کلروفيل b، کلروفيل کل، نسبت تابش فعال فتوسنتزي زير کانوپي به بالاي کانوپي، شاخص سطح برگ و محتواي آب نسبي، ضريب خاموشي نور، عرض برگ و وزن يک برگ غيرمعني دار بود. اثرمتقابل بين زئوليت و نيتروژن روي ضريب خاموشي نور، طول برگ و شاخص کلروفيل معني دار بود. مساحت برگ در تيمار بدون کاربرد نيتروژن بيشترين مقدار و با کاربرد 80 کيلوگرم در هکتار کمترين مساحت يک برگ توليد شد. عليرغم اثر معني دار زئوليت روي کلروفيل کل، مقايسه ميانگين ها تفاوت معني داري بين سطوح مختلف نشان نداد. بيشترين وزن يک برگ مربوط به کاربرد 160 کيلوگرم نيتروژن در هکتار بود و هرگونه کاهش و افزايش در ميزان مصرف نيتروژن کاهش معني داري را در وزن يک برگ نشان داد. بالاترين سطح ويژه برگ از تيمار شاهد (بدون کاربرد نيتروژن) به دست آمد و افزايش مقادير نيتروژن موجب کاهش سطح ويژه برگ شد.