در عصر حاضر با توجه به بحران روزافزون انرژي و آلودگي محيط زيست، كاهش پسا و بهينه سازي ايروديناميكي خودرو اهميت بيشتري يافته است. در تحليل ايروديناميك خودرو بطور كلي از دو روش استفاده مي شود، يكي روشهاي عددي است و دوم استفاده از روشهاي تجربي و آزمايشگاهي مي باشد، كه داراي اعتبار بيشتري مي باشد. در اين مقاله هدف تحليل تجربي ايروديناميك دو مدل خودري وانت مزدا B2000 مخصوص حمل بار، و نفر بر، و مقايسه نتايج اين دو مي باشد. براي تحليل از مدل با مقياس يک دهم مدل اصلي استفاده شده است. نيروي پسا به كمك بالانس اندازه گيري شده است. به كمك روابط نيمه تجربي مربوط به اصلاح اثر انسداد، نتايج حاصل از تونل باد اصلاح شده است. همچنين فشار روي خط مركزي سطح بالايي مدل اندازه گيري شده است. به منظور آشكارسازي جريان روي سطح مدل از تافت استفاده شده است. پس از بررسي نتايج حاصل جدايش جريان در جلوي رادياتور، زواياي تند درب موتور و شيشه جلو، ارتفاع زياد كابين نفربر مورد بحث قرار گرفته و راهكارهاي پيشنهادي جهت بهينه سازي ارايه شده است.