fiogf49gjkf0d
وجود تنوع ژنتيکي پيش نياز اصلاح گياهان مي باشد. مطالعه تنوع ژنتيکي فرآيندي است که تفاوت يا شباهت گونه ها، جمعيت ها و يا افراد را با استفاده از روشها و مدل هاي آماري خاص بر اساس صفات مورفولوژيک، اطلاعات شجر ه اي يا خصوصيات مولکولي افراد بيان مي کنند. که يکي از اين روشها، بررسي پروتئينهاي ذخيره اي دانه است. اين آزمايش به منظور بررسي پروتئينهاي ذخيره اي دانه هفت گونه مختلف Papaver از مناطق مختلف استان اردبيل با روش SDS-PAGE انجام شد. اطلاعات حاصل از امتياز دهي نوارهاي پروتئين ها در مجموع 20 مکان را در گونه ها شناسائي کرد. بيشترين تعداد نوار مربوط به گونه هاي P. rhoeas و P. bracteatum با 17 نوار بود. کمترين تعداد نوار مربوط به گونه هاي P. argemone و p. somniferum با 13 نوار پروتئيني بود. تجزيه خوشه اي بر اساس ماتريس تشابه جاکارد و روش کامل گونه هاي مختلف را در چهار گروه قرار داد. در گروه اول P. somniferum، گروه دوم P. oreintale، P. bracteatum، P. lasiotrix و P. rhoeas گروه سوم P. dubium و در گروه چهارم P. argemone قرار گرفت. نتايج تجزيه به مولفه هاي اصلي نيز نتايج تجزيه خوشه اي را تاييد کرد که اين نشان دهنده اين است که گروه بندي ما درست انجام شده است. بيشترين شباهت بر اساس ماتريس تشابه جاکارد در گروه دوم ما بين گونه هاي P. bracteatum و P. orientale با ضريب 0.94 و کمترين شباهت مربوط به گونه هاي P. rhoeas و P. argemone با ضريب 0.50 شباهت بود. گونه هاي مختلف از نظر صفات مورفولوژيک (مانند رنگ و شکل گلبرگ، رنگ و اندازه بذر و ارتفاع گياه) و مقدار پروتئين تنوع خوبي نشان دادند. که اين صفات مي تواند در مطالعات بعدي بيشتر مورد توجه قرار گيرد.