fiogf49gjkf0d
مقدمه: شواهد اخير نشان داده اند که محيط و عوامل ژنتيکي نقش محوري در ديابت و عوارض مرتبط با آن دارند. به طور مشخص نقش مهم سايتوکاين ها را نيز در پاتوژنز نوروپاتي نيز نشان داده شده است. مطالعات نشان داد که پلي مورفيسم در IP-10 بر بيان بيماري تاثير گذار است. اين مطالعه به منظور يافتن اينکه آيا اگر ارتباط بين CXCL10 (IP-10) و نوع پلي مورفيسم -1443 (A>G) که در بيمارن ديابت تيپ 2 وجود دارد انجام شده است. ما همچنين به منظور بررسي و مقايسه سطح IP-10 در حال گردش در بيمارن ديابت تيپ 2 و گروه شاهد سالم پرداختيم.
مواد و روش ها: نمونه خون محيطي از 100 بيمار مبتلا به ديابت نوع 2 و 150 نفر سالم در گروه شاهد جمع آوري شد.DNA استخراج شد و پلي مورفيسم هاي با PCR-RFLP مورد آزمون قرار گرفت. به موازات تجزيه و تحليل چند ريختي با استفاده از الايزا در سطح IP-10 در حال گردش سطح اندازه گيري شد.
نتايج: نتايج به ما بالابردن سطح سرمي CXCL10 (IP-10) در نوع بيماران ديابتي تيپ 2 نسبت به گروه شاهد را نشان داد. اين سطح بالا نشان داد که پلي مورفيسم ژن -1443 براي CXCL10 (IP-10) تاثيري ندارد.
بحث و نتيجه گيري: افزايش سطح CXCL10 (IP-10) نامربوط به پروموتر پلي مورفيسم است و ساير عوامل ممکن است در بهبود اين کموکين در بيمارن مبتلا به ديابت تيپ 2 نقش داشته باشند.