مطالعه و بررسي کاربرد نانولوله هاي کربني به عنوان غشاء و يا جاذب در فرآيندهاي جداسازي هدف اصلي اين مقاله بوده است. در اين مطالعه پاره اي از خواص انتقالي و ترموديناميکي سيالات درون نانولوله هاي کربني محاسبه شده و بر قابليت استفاده آنها به عنوان غشا در فرآيندهاي جداسازي تاکيد گشته است. براي محاسبه اين خواص از روش هاي شبيه سازي مولکولي اعم از شبيه سازي ديناميک مولکولي (Molecular Dynamic Simulation) و شبيه سازي مونت کارلو (Monte Carlo Simulation) استفاده شده است. در اغلب اين شبيه سازي ها شرايط مرزي متناوب(Periodic Boundary Condition) مورد استفاده قرار گرفته است. در نهايت نتايج بدست آمده، افزايش قابل توجه ميزان جذب و يا سرعت و انتخاب پذيري در اين غشاها را نشان داده که مي تواند در آينده به عنوان فرآيندي نوين در صنعت پتروشيمي بکار رود.