تکنيک هاي خوشه بندي در بسياري از کاربردهاي عملي به کار رفته اند. در کاربردهاي عملي به کرات اتفاق مي افتد که بعضي از مقادير ويژگيهاي الگوها تعيين نشده يا مفقود شده باشد. به صورت کلاسيک به دو روش با اين مساله برخورد مي شود؛ يا نمونه ناقص ناديده گرفته مي شود و يا ويژگي مجهول تقريب زده مي شود و جايگذاري مي گردد (تخصيص مقدار). صرف نظر کردن از نمونه ناقص ممکن است سبب از دست رفتن برخي الگوهاي جذاب در يادگيري گردد. جايگذاري مقادير از دست رفته با مقاديري از قبيل ميانگين يا ميانه نيز ممکن است موجبات انحراف فرآيند يادگيري را فراهم آورده و الگوريتم هاي خوشه بندي را دچار اشتباه نمايد. با استفاده از روش هاي ترکيب خوشه بنديها اين مشکل به صورت ساده و کارا قابل حل است. در اين حالت هيچ اطلاعات گمراه کننده اي به الگوهاي ناقص اضافه نمي شود در عين حال از اطلاعات موجود در ديگر ويژگي هاي چنين الگوهايي استفاده مي شود.