بيابان زايي پديده اي است که در مناطق خشک، نيمه خشک و نيمه مرطوب رخ مي دهد و موجب کاهش پتانسيل و توان اراضي مي گردد. جهت تهيه نقشه بيابان زايي با استفاده از تکنيک GIS از مدل برآورد شدت بيابانزايي اراضي ايران در اين تحقيق استفاده گرديد. با توجه به مطابقت اين مدل با شرايط بيوم کشور ايران و بالاخص منطقه مورد نظر، همچنين جامع و گام به گام بودن آن جهت طبقه بندي شدت بيابان زايي منطقه سيستان انتخاب گرديد. بطور کلي اين مدل طي چهار مرحله قابل بررسي است. در مرحله اول نوع محيط بياباني تفکيک و تعيين گرديد که بر اين اساس منطقه مورد نظر به 8 واحد کاري تفکيک گرديد. در مرحله دوم به کمک مطالعات پايه، بررسي صحرايي و امتيازدهي، 6 عامل موثر در بيابان زايي به صورت ترازوي وزني مورد ارزيابي قرار گرفت. مرحله سوم شامل برآورد شدت بيابان زايي اراضي به کمک دو شاخص موثر در تعيين شدت بيابان زايي شامل شدت فرسايش و رسوبدهي اراضي و امکان برگشت پذيري و بازسازي اکوسيستم بياباني بر اساس چهار سطح مختلف امتيازبندي شده و در پايان بر اساس جمع کل امتيازات کسب شده، شدت بيابان زايي در 5 طبقه مختلف کلاسه بندي شده، برآورد گرديد. نهايتا نقشه بيابان زايي منطقه بر اساس شاخص هاي مورد نظر محاسبه و رسم گرديد. بر اساس نتايج بدست آمده در اين تحقيق شدت بيابان زايي منطقه در سه کلاس متوسط (2857.42 هکتار) و زياد (1503.13 هکتار) و خيلي زياد (459.1) برآورد شد که عامل اصلي بيابان زايي عوامل محيطي تشخيص داده شد.