بارداري ناخواسته يکي از مشکلات مهم جامعه مي باشد. تحقيقات نشان مي دهد که عليرغم موفقيت برنامه تنظيم خانواده در ايران در سالهاي اخير نسبت قابل توجهي از بارداريهاي ناخواسته هستند. هدف اين مطالعه تعيين فراواني بارداري ناخواسته در زنان باردار مراجعه کننده به مراکز بهداشتي درماني تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکي مشهد در سال 1390 مي باشد. مطالعه از نوع توصيفي – تحليلي مي باشد. به منظور دستيابي به اهداف اين مطالعه از اطلاعات بارداري ناخواسته شهرستانها که به صورت شش ماهه به مرکز بهداشت استان ارسال مي نمايند استفاده شده است. بررسي بر روي 87173 مادر باردار که به مراکز بهداشتي درماني تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکي مشهد جهت تشکيل پرونده و دريافت مراقبتهاي دوران بارداري مراجعه نمودند انجام گرفته است و بارداريهاي ناخواسته بنا به گفته زن بوده است. اطلاعات از طريق پرونده خانوار و تکميل فرمهاي ثابت توسط کارشناسان و کاردان جمع آوري و سپس به مرکز بهداشت استان ارسال گرديده و مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته است. نتايج نشانگر آن است که 7.08 درصد بارداريها تصميم گيري و برنامه ريزي نشده است. درصد قابل توجهي از زنان که بارداري خود را برنامه ريزي نشده اعلام داشتند از يک روش مطمئن پيشگيري از بارداري استفاده مي نمودند (%43.3) و %37.4 با استفاده از روش طبيعي باردار شده اند. بيشترين متقاضيان روشهاي پيشگيري از بارداري مراجعه کننده به مراکز بهداشتي درماني بخش دولتي به ترتيب کاندوم و قرص است که با ميزان بارداري ناخواسته با روش کاندوم (%20.7) و قرص (%17.4) ارتباط معني دار مي باشد. %7.5 از آنان از هيچ روش استفاده نکرده در عين حال برنامه ريزي و تصميم به بچه دار شدن هم نداشتند (Un –Metneed). پيشنهاد مي شود با آموزشهاي وسيع و همه جانبه، بخصوص آموزش پرسنل شاغل در اين برنامه و توجه خاص به مشاوره کيفيت، برنامه ها اصلاح شود و با بهبود خدمات تنظيم خانواده از طريق مشاوره صحيح ميتوان ميزان بارداري ناخواسته را کاهش داد.