اين بررسي در 17 مزرعه در سطح استان گلستان اجرا شد. در هر مزرعه با استفاده از 20 کادر 0.25 متر مربعي (0.5*0.5 متر) با فاصله 20 متر از يکديگر به صورت الگوي W ي برعکس، نمونه گيري و تعداد علف هاي هرز به تفکيک گونه شمارش و ثبت شد. زمان نمونه گيري در مزارعي که از کنترل شيميايي استفاده شده بود، دو هفته پس از کاربرد علف کش و در مزارعي که از مبارزه شيميايي نشده بود، نمونه گيري به صورت همزمان بود. در هر مزرعه تعداد 20 کادر از قسمت هاي عاري از علف هرز بطور غير تصادفي نمونه گيري شد تا به عنوان شاهد در نظر گرفته شود. نتايج اين بررسي نشان داد که مناطق خشک باخاک حاصلخيز (حاجي قوشان) بيشترين افت عملکرد را به ميزان 55.8 را دارد. مناطق مرتفع با ارتفاع بيشتر از 1200 متر از سطح دريا (فارسيان) با دوره رشد طولاني، در رده دوم قرار داشت. کمترين ميزان خسارت مربوط به حاشيه رودخانه اترک با 21.52 درصد تعلق داشت. ميانگين خسارت در استان گلستان 27.72 درصد بود.