عليرغم محدوديت آب، متاسفانه استفاده از آن در بخش کشاورزي که بيشترين مصرف آب را دارد از وضعيت پايدار و بهينه برخوردار نيست. با توجه به اهميت بخش کشاورزي در اقتصاد استان همدان و جامعه روستايي و نقش افزايش بهره وري آب در پايداري بخش کشاورزي، اين تحقيق به دنبال تبيين ناپايداري وضعيت آب کشاورزي در استان مي باشد. اين تحقيق به لحاظ روش شناسي در حيطه روش کاربردي و توصيفي قابل طبقه بندي است و داده هاي مورد تحليل از منابع ثانويه گردآوري و تحليل شده است. نتايج نشان مي دهد که به لحاظ کمي وضعيت منابع آبي در استان از وضعيت ناپايداري برخوردار است که از 308 ميليون مترمکعب بيلان منفي در سال برخوردار است. به لحاظ نحوه بهره برداري و استفاده از آبهاي سطحي و زيرزميني عملا بيش از 80 درصد آب مورد نياز بخش کشاورزي از آبهاي زيرزميني تامين مي شود و عملا با راندمان حدود 30 درصد بخش اعظم آن اتلاف مي شود.