در اين مقاله، اثر تغييرات اقليم شناسي ناشي از افزايش گازهاي گلخانه اي بر جريان رودخانه زاينده رود در دهه هاي آينده ارزيابي شده تا بتوان تصميمات لازم جهت سياستهاي تطبيقي اتخاذ کرد. اجزاي هيدرولوژيکي مورد استفاده در اين تحقيق عبارت اند از بارش و دماي محاسبه شده بر اساس روشهاي منطقه اي کردن داده هاي جهاني تغييرات اقليم. به بيان ديگر، خروجي هاي مدل کوچک مقياس کردن تغييرات اقليم جهامي به عنوان وروديهاي نرم افزارهيدرولوژيکي SWAT مورد استفاده قرار گرفته است. با استفاده از اين نرم افزار تغييرات رواناب اين حوضه براي دو دوره 30 ساله 2050-2021 (آينده نزديک) و 2100-2071 (آينده دور) براي دو سناريوي A2 و B2 (سناريوهاي کوچک مقياس کردن داده هاي اقليمي) شبيه سازي شده است. نتايج شبيه سازي شده توسط اين مدل در هر دو دوره (2050-2021) و (2100-2071) کاهش جريان را در ماههاي آوريل و مي نشان مي دهد که ناشي از کاهش بارش در اين ماهها و افزايش دما مي باشد، در اين دوره ها همچنين با انتقال پيک جريان از ماههاي مارس و آوريل به ماه هاي ژانويه و مارس روبرو هستيم که اين افزايش در ماه ژانويه مي تواند ناشي از افزايش بارش و در ماه مارس در نتيجه افزايش دما ناشي ذوب زود هنگام برف باشد. در دوره اول (2050-2021) جريان در ماه دسامبر افزايش مي يابد که مي تواند ناشي از افزايش بارش بوده و به علت افزايش دما در دوره دوم اين افزايش مشاهده نمي شود.