این تحقیق به صورت پیمایشی صورت پذیرفته است.
طرحها و نقوش قالیهای کردی ایران با توجه به پراکندگی کردها در مناطق غرب، شمال غرب و شمال شرقی ایران دارای تنوع و جذابیت خاص خود است. بیشترین تنوع نقوش در مناطقی است که عشایر کرد طی چند دهه گذشته یکجانشین شده اند و بیشترین تولیدات در مناطق مرزی بین کردها با سایر فرهنگها است که به علت فقر مردم به بافت فرشهایی که از روی نقشه بافته می شود روی آوردند.
در نتیجه بررسی رخدادهای تاریخی، منابع علمی درباره قالیهای کردی و تلاش جهت دستیابی به نمونه های قدیمی تر از این قالیها و به کمک ابزار و دارهای قالیبافی هر منطقه فرشهای کردی را می توان به سه دسته عشایری، روستایی، و شهری تقسیم کرد. نبود اطلاعات مکتوب و عدم انتقال مفاهیم شفاهی باعث شده که بافندگان درباره نقوش و طرحهایی که می بافند اطلاعاتی نداشته باشند و همین نکته نیز از دلایل اصلی زوال طرحها و نقوش قالیهای کردی به حساب می آید. البته بافندگان کرد تبحر بسیار زیادی در اجرای کار بافت قالی دارند و بیشترین الهامات بافندگان کرد از نقوشی است که در پیرامونشان وجود دارد و یا با تقلید از نقوشی است که از تصاویر و عکسها برروی بسته بندی وارداتی به منطقه گرفته شده است.