تعیین فراساختار تکوین کاردیومیوسیت های مشتق از بن یاخته های جنینی موشی در محیط آزمایشگاهی و مقایسه آن با نمونه قلب های جنینی و نوزادی طبیعی موش هدف این طرح است.
با تشکیل اجسام شبه جنینی (روز صفر) از بن یاخته های جنینی موشی رویان B1 و تمایز خودبه خود آنها کاردیومیوسیت ها تهیه شدند. کاردیومیوسیت های دارای ضربان در روزهای: 3+7، 7+7، 14+7 و 21+7 برداشته شد و جهت مطالعات ایمونوسیتوشیمی و فراساختاری پردازش شدند. کاردیومیوسیت های جنینی و نوزادی طبیعی از قلب جنین های موش نژاد NMRI 16.5 روزه و نوزاد 2 و 8 روزه نیز گرفته شد تا امکان بررسی مقایسه ای فراهم گردد.
کاردیومیوسیت های ابتدایی دستجات میوفیبریلی را به صورت پراکنده و نامنظم با میوفیبریل های کم و بیش موازی نشان دادند و صفحات بینابینی در حال تکامل بودند. به تدریج دستجات میوفیبریلی نظم بیشتری یافتند و به صورت سارکومترهای مشخص ظاهر شدند. خطوط تیره Z پررنگ تر، میوفیبریل ها منظم تر و ارگانل های داخل سلولی تمایز یافته تر شدند. در روز 14+7 باندهای A و I قابل تشخیص شدند.در روز 21+7 علاوه بر صفحات بینابینی، باندهای M,H,I,A، لوله های T و شبکه سارکوپلاسمی نیز در این سلول ها دیده شد. در کاردیومیوسیت های جنینی و نوزاد دو روزه جنین های موشی باندهای H و M قابل تشخیص نبودند. اما در کاردیومیوسیت های نوزاد هشت روزه باندهای H و M مشاهده شد.
نتیجه گیری طرح نشان می دهد مطالعات ایمونوسیتوشیمی و فراساختمانی کاردیومیوسیت های تمایز یافته نشان داد که بن یاخته های جنینی قادر به کاردیومیوسیت های با خواص فراساختاری عضلاتی قلبی تمایز یابند. هر چه طول دوره کشت بیشتر می شود، کاردیومیوسیت ها تکوین یافته تر می شوند.