محاسبه بازدهی سرمایه گذاری در بخش صنایع تحت پوشش وزارت صنایع طی برنامه اول و دوم و تفکیک آن در قالب گروه های مختلف صنعتی

نتایج این تحقیق به کارفرما واگذار شده است.

در این طرح با استفاده از نظریه q در سرمایه گذاری یا -q توبین و در چهارچوب نظریه رشد اقتصادی، ابتدا قواعدی برای اندازه گیری متوسط نرخ بازدهی خصوصی و نرخ نهایی بازدهی خصوصی و همچنین متوسط نرخ بازدهی اجتماعی معرفی شدند. بنابراین، قواعد نرخ های بازدهی تحت تاثیر قیمت نسبی، عکس ICOR، سهم هزینه های دستمزد در ارزش افزوده، نرخ رشد اشتغال به ازاء نرخ معین سرمایه گذاری و کشش تولید نیروی کار قرار دارند. سپس، با استفاده از آمارهای کارگاه های بزرگ صنعتی بنا به تعریف مرکز آمار ایران (کارگاه های بیش از ده نفر کارگر)، تغییرات عوامل مذکور در طول دوره های 56-1353، 67-1358 برنامه اول 72-1368 و 76-1373 به صورت توصیفی تحلیل شده اند.
در نهایت نرخ های بازدهی سرمایه گذاری در طول دوره های مذکور به تفکیک دوره ها، اندازه گیری و دلایل نوسانات آنها مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج طرح نشان می دهد حتی با صرفنظر کردن از عامل ریسک سرمایه گذاری صنعتی، نرخ بازدهی سرمایه گذاری در گروه های مختلف صنعتی (در سطح کدهای دو رقمی ISIC) به اندازه ای نیست که موجب انتقال سرمایه ها از بخش های تجاری و واسطه گری به بخش صنعت شود.