چکیده: صنعت شیلات و ابزی پروری به عنوان صنعتی نسبتا جوان با مشکلات متعددی دست به گریبان است و مانند بسیاری از صنایع دیگر باید دوران ازمون و خطا را سپری نماید تا متعاقب ان تکنیک ها و روش های موثر و غیرموثر تولید را از یکدیگر بازشناسی نماید. امروزه توسعه پایدار در شیلات یکی از مقوله های اساسی توسعه کشور است. محققان، توسعه پایدار را واژه ای بسیار رایج ولی تا حدودی تعریف شده در صنعت شیلات محسوب می نمایند. یکی از پیش نیازهای توسعه پایدار در شیلات بحث ترویج و آموزش است و بررسی های صورت گرفته در منابع علمی و اطلاع رسانی نشان می دهد که ارتباط بسیار تنگاتنگ و نزدیک بین توسعه صنعت ابزی پروری و توسعه آموزشی و ترویج وجود دارد تا جایی که کشورهای پیشرفته و پیشرو در این صنعت مانند چین که 56 درصد تولید ابزیان جهان را در اختیار دارد و یا کشورهایی همچون تایلند، تایوان و غیر جهت توسعه ابزی پرور به ترویج و آموزشی اهتمام خاصی را مبذول نموده اند. بررسی موجود نشان داد که به رغم تنوع اقلیمی و دسترسی کشور ما به اب های ازاد و بین المللی متاسفانه کشور ما نتوانسته چه در تولید و چه در مصرف ابزیان جایگاه مناسب خود را پیدا کند. وضعیت موجود نشان می دهد که عدم وجود یک نگاه جامع و سیستمی آموزش ترویج نتوانسته اثربخشی کارایی لازم را داشته باشد؛ به همین دلیل وجود یک سیستم آموزش ابزی پرور مطلوب ضرورت دارد.
بر اساس یک رویکرد سیستمی الزامات و ضرورت های جهت انجام یک آموزش اثربخش بررسی شد. طراحی و تدوین اجرا و ارزشیابی یک دوره آموزشی پیش نیازهایی را در درون خود دارد که عدم توجه به این پیش نیازها می تواند امر آموزش را به رغم صرف هزینه های گزاف پوچ و بی هدف سازد. بهبود نظام نیازسنجی، مشارکت گروه های ذی نفع، توجه به نیازهای واقعی فراگیران، توجه به بافت اجتماعی و فرهنگی و اقلیمی فراگیران، شیوه های آموزش بهبود نظام اطلاع رسانی و غیره... می تواند از جمله این موارد باشد.
کلیدواژگان:
|