در سالهای گذشته توجه خاصی بر روی روش های محافظت کردن کالاهای نساجی در برابر خرابیهای ناشی از حمله بوسیله بید، حشرات، باکتریها، قارچ و انواع میکروارگانیسم های دیگر بعمل آمده است، امروزه ثابت شده است که بسیاری از روشهای قدیمی نظیر نگهداری لباس ها با گلوله های کامفر یا نفتالینی، ته سیگار، روزنامه چاپی و شبیه آن ناموفق و نامناسب می باشد.
پارچه های نساجی در حال حاضر برای مقاصد صنعتی خیلی گسترده تر از دوره های قبل بکار می روند. در جریان جنگ جهانی دوم نیز از مواد نساجی تحت شرایط آب و هوایی مختلف نظیر حرارت و رطوبت استفاده می شد و نیاز به جلوگیری از حمله توسط باکتری بر روی این مواد ضرورت می یافت. بسیاری از پارچه هایی که در شرایط آب و هوایی متوسط مناسب هستند برای پوشیدن تحت شرایط جنگهای جنگلی در آسیای غربی نامناسب بودند. بسیاری از پارچه های مورد استفاده در تماس با رطوبت زمین بزودی پوسیده می شوند و ممکن است تجزیه شوند. بنابراین تحقیقاتی بر روی این موضوع که چگونه ممکن است این خرابی بوجود بیاید انجام شد و در همین رابطه موادی که می توانست در مواد نساجی برای محافظت مطمئن آنها بکار رود کشف گردید.