چکیده: در دنیا پدیده های شگفتی وجود دارد که انسانها را علاقمند به مطالعه و تحقیق پیرامون آنها می نماید. از جمله این پدیده ها درخشش زیستی (bioluminescence) بوده که عبارتست از نشر نور توسط موجود زنده.
نخستین مطالعات مشخص در مورد درخشش زیستی موجودات زنده توسط فیزیولوژیست فرانسوی رافائل دوبوآ (Raphael Dobois) در سال 1887 بر روی نوعی نرم تن بنام فلاس دکتیلیس (pholas dactylis) که یک صدف بومی دریای مدیترانه است انجام شد. وی دریافت که ماده استخراج شده از صدف بوسیله آب سرد می تواند تا چند دقیقه پس از استخراج تولید نور نموده و سپس خاموش شود ولی بعد از مدتی نشر نور تکرار گردد. در حالیکه استخراج ماده داخل صدف بوسیله آب داغ منجر به تولید نور نمی شود. دوبوآ نتیجه گرفت که آب داغ باعث از بین بردن ترکیب استخراج شده در صدف میگردد. او پس از تجربیاتی از این قبیل دریافت که دو نوع ماده در صدف وجود دارد که این پدیده را ایجاد می کند، یک ترکیب را لوسی فرین (Luciforin) و دیگری را که نوعی آنزیم است لوسی فراز (luciferase) نامید، هر دو از کلمه لوسی فر (Lucifer) مشتق می شود که به معنی «مولد نور» می باشد. امروزه به تمامی مواد درخشان موجودات زنده لوسی فرین و به آنزیمهای مربوط به آنها لوسی فراز گفته می شود.
|